czknąć

czknąć: {{stl_3}}czknąć {{/stl_3}}{{stl_4}}[{{/stl_4}}{{stl_7}}ʧ̑knɔɲʨ̑{{/stl_7}}{{stl_4}}] {{/stl_4}}{{stl_4}}<{{/stl_4}}{{stl_8}}-nie{{/stl_8}}{{stl_4}}; {{/stl_4}}{{stl_37}}imp {{/stl_37}}{{stl_8}}-nij{{/stl_8}}{{stl_4}}> {{/stl_4}}{{stl_51}}

{{/stl_51}}{{stl_24}}perf von {{/stl_24}}{{stl_7}}→ {{/stl_7}}{{stl_38}}czkać {{/stl_38}}

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

czknąć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}czkać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
czknąć — → czkać … Słownik języka polskiego
czkać — ndk I, czkam, czkasz, czkają, czkaj, czkał czknąć dk Va, czknę, czkniesz, czknij, czknął, czknęła, czknęli, posp. «wydawać ustami charakterystyczne dźwięki na skutek skurczów przepony brzusznej» Czkać donośnie. Czknąć w połowie wyrazu … Słownik języka polskiego
czkać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, czkam, czka, czkają {{/stl 8}}– czknąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, czknę, czknie, czknij, czknął, czknęli {{/stl 8}}{{stl 7}} wydawać ustami mimowolny urywany odgłos, będący wynikiem nagłych skurczów przepony… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
czknięcie — n I rzecz. od czknąć … Słownik języka polskiego

Academic dictionaries and encyclopedias